۹۶/۳/۱۶

مادر قلب اتمی
خاص، متفاوت، جذاب

https://www.instagram.com/naghd_o_nazar/

یکی از جالب ترین فیلم‌هایی که اخیراً دیده‌ام همین فیلم مادر قلب اتمی است. علی احمدزاده که نام او با توقیف عجین شده است، بالاخره از هفت خان عبور کرد تا موفق شود فیلم‌اش را اکران کند.

یک رویای به تصویر درآمده‌ای را می‌بینیم که پر از حرف و پر از تصورات خیالی راوی ماجرا است. این راوی بدون اینکه او را بشناسیم یا اسم‌اش را بدانیم، شخصیت‌های جالب توجه‌ای را معرفی می‌کند و بیننده را با آنها همراه می‌کند. کاراکترهایی که آرزوها و یا خیالات او می‌باشند و اکنون در خواب توانسته است هرکدام را شخصیت خارجی بدهد.

در حین اینکه مشغول دیدن و گوش دادن به داستان عجیب و غریب فیلم هستیم، باید توجه داشته باشیم که در یک ذهن مغشوش و در یک خواب پریشان‌گونه در حال سیر هستیم. قرار نیست دودوتا چهارتاهای معمول را شاهد باشیم، قرار نیست یک ماجرای جنایی یا یک قصه‌ی عاشقانه تعریف شود. بلکه مادر قلب اتمی به معنای غوطه‌ور شدن در فضایی غیرمتعارف است. که در این فضا و این پریشان‌احوالی همه چیز نقش ایفا می‌کند. هم صَدام می‌آید، هم یارانه، هم مأمور خیالی پلیس و سیگار برقی و نواختن پیانو و بیماری ام اس، و هم سفر خارجی و آدم مجهول الهویه و دنیای موازی و هرچیز دیگری که یک خیال انسانی می‌تواند به آن بپردازد.

مادر قلب اتمی در چارچوب کلیشه‌ای فیلم سازی نمی‌گنجد، چون خاص و متفاوت است. شیوه‌ی خاص نگارش خود را دارد و ساختار متفاوت فیلم سازی را نشان می‌دهد. نه قرار است اپنینگ معمول را داشته باشد و نه گره افکنی و گره گشایی فیلمنامه، و نه قرار است پایان بندی با نتیجه‌ای را نشان دهد. معمولاً هرکس خوابی می‌بیند اگر منجر به سقوط فرد و یا مرگ او شود، قطعاً از خواب بیدار می‌شود. پس پایان‌بندی فیلم اینگونه است، و نباید انتظار یک اتفاق محیرالعقول را داشته باشیم.

بازی‌های فیلم خوب و روان و مناسب است. و از همه بهتر قطعاً رضا گلزار ایفای نقش می‌کند که تقریباً شخص بنده را سوپرایز کرد، چرا که تا به حال این بازی را از او ندیده بودم.

مخاطبینی که فیلم‌های عامه‌پسندی چون سلام بمبئی، گشت دو، من سالوادور نیستم و… را می‌پسندن به تماشای این فیلم اقدام نکنند، چرا که بی‌شک از میانه‌ی فیلم سالن را ترک خواهند کرد. دیدن فیلم سلیقه و نگاه دیگری را می‌طلبد.